Negen stellingen over de 21^e eeuw:

1. De mensheid wordt geconfronteerd met de grootste crisis in haar bestaan. Het is een wereldwijde gezondheidscrisis, die wordt veroorzaakt door schokkende gebeurtenissen, zoals hongersnoden, klimaatvlucht, wereldwijde epidemieën en gewelddadige burgeroorlogen. De crisis reikt veel verder dan een pandemie. 
2. De zeer uiteenlopende gebeurtenissen met een ongekende omvang zorgen voor mentale ontwrichting en wanhoop op een schaal die nooit eerder is vertoond. Klimaatverandering, sociale ongelijkheid en ernstig geweld spelen er allemaal een rol in, maar de crisis is primair een gezondheidscrisis. Juist de aantasting van de gezondheid in de vorm van massale wanhoop en ontwrichting laat zien wat de mensheid aanricht.
3. Zorg voor het leed van de slachtoffers van de crisis en het voorkomen van wat wordt aangericht, wordt de kern van de gezondheidszorg van de 21^e eeuw. 
4. Deze gezondheidszorg bestaat uit een  nieuw gezondheidsregime dat met een ongekende zelfbeheersing, niet alleen een nieuw zorgsysteem tegen wanhoop en ontwrichting, maar ook een heel nieuwe preventieve gezondheidszorg ontwikkelt, die uitgaat van de  draagkracht van de natuur en de mentale veerkracht van de mens. Het vereist een grote investering in ggz, de psychotraumatologie, de slachtofferhulp en de de victimologie en een omslag van behandeling naar preventie met als speerpunten beperking van opwarming en uitputting, een duurzame politiek en uitbannen van corruptie .
5. De ontwikkeling van dit nieuwe gezondheidsregime als antwoord op een wereldwijde crisis is de rode draad die inzicht biedt in wat zich in de wereld  van de 21^e eeuw afspeelt.
6. De achtergrond van de crisis is dat schokkende gebeurtenissen ingrijpender zijn geworden door de sterke uitbreiding van de netwerken die mensen met elkaar vormen en de expansie van menselijke activiteiten, die daar het gevolg van is. Dit zorgt ervoor dat de draagkracht van de natuur en de mentale veerkracht van de mens steeds verder worden aangetast.
7. Schokken krijgen hierdoor een steeds grotere impact: hun reikwijdte neemt toe, de beleving wordt intenser, het aantal betrokken partijen wordt groter, hun wedijver wordt moeilijker te beheersen, de nasleep wordt langer en door hun internationale verwevenheid lopen ze eerder uit op een crisis. Dat is de situatie waar mensen in de eenentwintigste eeuw mee worden geconfronteerd.
8. Met de uitbreiding van de netwerken is niet alleen de empathie voor mensen wereldwijd toegenomen, maar ook de menselijke vernietigingskracht, waardoor de mensheid gevangen is geraakt in een zeer destructief consumptiepatroon met veel overgewicht en verslaving, een verspillende omgang met de aarde en haar grondstoffen en een economie die velen uitsluit.  De laatste decennia is het proces in een stroomversnelling geraakt.
9. Om de crisis te beheersen is het nodig dat mensen echt voelen wat ze aanrichten. De Amerikaanse filosoof en publicist Leon Wieseltier zegt dat om te kunnen handelen alle kennis over wat we aanrichten niet genoeg is, maar dat we ons hart en onze ziel radicaal moeten openstellen voor de echtheid van het lijden dat we vaak niet uit eigen ervaring kennen. Dat kan, als we die anderen herkennen als mensen zoals wij en over onze eigen identiteit en onze verschillen met hen heenstappen. Preventie is gebaseerd op dit besef en de kennis die daarvan is afgeleid. 

Lees voor een uitgebreidere inleiding: